Ik heb als eerste naai-probeersel een rok gefabriceerd. Je zou kunnen zeggen dat ik het me ineens moeilijk heb gemaakt omdat ik niet begin met een kussen of een tas ofzo. Maar ik heb daar zo mijn redenen voor: het grootste naaiwonder uit omstreken noem ik 'mama' (of ma, of moeder, soms ook mammie). Kortom, zit ik met vragen tijdens het naaien, kan ik gewoon naar beneden roepen :)
Met beneden bedoel ik ook dat wij boven (gniffel, gniffel) een echte 'naaikamer' hebben! Toen het vriendje dit voor de eerste keer hoorde, kwam hij niet meer bij van't lachen... No idea why ;)
Ik koos voor mijn kleedje een patroon uit een van de vele burda's die mama over de jaren heen heeft verzameld. Ik nam i.p.v. maat 38, maat 40 over. Stel dat ik teveel knoeide of toch dikker was dan ik dacht, dan had ik zeker genoeg stof over om te knoeien!
Het stofje dat ik gebruikte, komt van Veritas. (Efkes! Hoe duur was da?!) Ik zal in het vervolg toch maar braaf mama volgen naar al die stockverkopen van stoffen. Uiteindelijk is het kleedje toch nog goedkoper dan eentje uit de winkel, al scheelt het maar 10 euro. Maar: uitgespaard, is uitgespaard!
Ook zette ik een blinde rits in het kleedje. Zo een blinde rits, voor de eerste keer...?! Genoeg reden om te vloeken. Zucht. Instikken, lostornen, instikken, lostornen, 'mama!! Da lukt ni!!', terug vaststrikken onder toeziend oog, ... Uiteindelijk zit ze er prachtig goed in :) veel geknoei, maar uiteindelijk toch zelf gedaan! Ook al wou mama het vaak genoeg vanuit mijn polletjes trekken :)
En ziehier: het resultaat!
Ik combineer het voorlopig met blauw, omdat dat geel en rood niet echt goede kleuren zijn tegen mijn blekere gezicht.
Mooi zeg! Je hebt gelijk, je moet iets doen waar je zin in hebt. Wat je vraag over de pyjamabroek betreft, het is een naaipatroon uit de naailes, naar het schijnt iets uit een oude burda. Maar ik denk dat je er nog wel vindt. Eigenlijk zijn het gewoon de pijpen aan elkaar gezet met een rekker in
BeantwoordenVerwijderen