Een hele nieuwe uitdaging ... Bloggen.
Geen idee hoe ik er best aan begin, maar ik start gewoon een blog! En niet zomaar een blog. Een blog om de creatieveling in mij nog meer aan te wakkeren. Aangezien er reeds veel blogs bestaan rond creatief omspringen met nieuwe en twedehandse spullen, denk ik wel dat ik geïnspireerd zal geraken! Hopelijk kan ik anderen zelf ook inspireren.
Mijn blog start ik met mijn eigenste naaimachine. Ik gaf haar reeds een naam. Naaimachine is misschien een vrouwelijk woord, maar ik gaf 'haar' een ietwat mannelijke naam (ze moet trouwens tegen een stootje kunnen, zeker bij mij). Ze heet: Sooike Pfaff!
Het naaimachine is afkomstig van mijn oma, een echt familiestuk dus! Zij werkte in haar jonge jaren als naaister. Het naaien zit langs moeders- en vaderskant in de familie... Mijn lieve bomma werkte jarenlang in een naaifabriek en zette kostuummouwen in het kostuum. Wat naar het schijnt erg moeilijk is? Zo zegt ons mama toch altijd. Mijn mama dan, is afgestudeerd als regentes kleding. Zij heeft jarenlang zelf lesgegeven in de richting mode. En dan, dan kom ik. Ik heb nooit echt geleerd te naaien, maar vind het wel ongelooflijk boeiend!
Telkens wanneer mama weer eens achter haar naaimachine kruipt, doet me dit denken aan mijn zorgeloze jeugd. We gingen dan op vakantie naar zee met de caravan en mama nam dan altijd haar naaimachine mee. Elke avond, wanneer wij (ik en mijn broer) in bed kropen, begon mama te naaien. Een zalig en rustgevend geluid, dat naaimachine. En meestal had ik dan de volgende dag een nieuwe rok!
Met kerst heb ik dan het boek van Mme Zsazsa gevraagd aan mijn lieve vriendje en (joepie!) ook gekregen.
Ik koos een rokje (het A-lijn fronsrokje), vroeg aan mama of ze nog een stofje had en ben er meteen in gevlogen!
Sooike Pfaff, aangenaam.
Het fronsrokje van Mme Zsazsa, eens benieuwd!
